64
door de zieke geuitzij scheen geheel met hare
gedachten bij Nela te wezen, haar oudere zuster.
Duidelijk hoorde moeder haar zeggen»Neen, Neeltje,
niet zoo dicht er bij staan, hij valt.... pas toch op!
Daarna een onderdrukte kreet uit de gepijnigde
borst
Den volgenden morgen was het kind aan de
beterhand, het zwakke lichaam was bij machte ge
weest den ergsten aanval te weerstaan. Later op
den dag vroeg Jopie om de vruchtendie in den
tuin groeiden. De dokter had er niets tegen, dat
zij ze at. Toen was Nela naar Jan, den tuinman
geloopen en had hem gevraagd of hij er eenige plukken
wilde, zij zou ze wel opvangen. De man was in
den boom geklommen, niet wetende, dat de stam
vermolmd was. Onder zijn gewicht was de boom
bezweken, neergeploft, met een der zware takken
het liefdevolle meisje treffende. Het ijlende kind had
vooruitgezien: het leven, waarvoor men vreesde, bleef
behouden, het onbedreigde ging verloren....
II.
Het is de eerste dagen van November. Prachtig
herfstweer; vroolijke zon en zoele zuiderwind. Geen
najaarsbui of winterkoude, daarentegen eene kalme
natuur, eene heerlijk-koesterende warmte: resurrectie
van den zomerterug-erlanging van kracht vóór
de crisis, eindigende in den dood. Goudglans uit
gevloeid over 't wuivend groen, lichtelijk bewogen, en
