77
»'t Is maar goed ook," dacht ik, want dit is niet
de »Brug der Zuchten," en over een andere brug
mag zoo'n kaboutertje hij had veel vakken mee
niet gaan. Zoo kwamen we samen aan 't aardappelhok.
»'t Is geen aardappelhok" zei de kleutertenminste
's nachts niet."
»Wat is er dan te zien?" vroeg ik.
Niets voor jou, was de repliek, dan dansen daar
de zalige zieltjes der gestorven bajadères, en ze
maken een lawaai en vechten en dansen en joelen
en schelden, maar er uit mogen ze niet."
Waarom zoo'n straf?" was mijne nuchtere vraag.
k Zal t je vertellen," zei de kleine man, »maar
zwijg er over, anders krijg je 't tegenwoordige geslacht
op je dak, als je eens op de corridor surveilleert.
De oermoeder der bajadères kwamna een eervolle
loopbaan op de Bredasche straten, met een certificaat
van onbesproken gedrag op de K. M. A. teneinde
daar te plassen en te wasschen.
Na 40-jarigen diensttijd als zoodanig werd zij
gepasporteerd. Toen was zij oud en leelijk.
Toen ze voor 't laatst zou weggaanen opdook
uit de onderaardsche gewestengelastte haar Oberon
de elfenkoningdie thans weg is maar die je hier nog
gekend hebt, nu ook zichzelf eens te wasschen.
Maar dat was te veel gevergd, dat deed ze niet!
Toen werd Oberon boos en sloot haar op in 't
aardappelenhoken na haar, de geest van alle andere
die dezelfde straf verdiend hebben, en daar huizen
ze nu. Haar bezem nemen ze mee, dat begrijp
je, en zij onderhouden de gemeenschap met de
buitenwereld door hare katten. Die heb je hier wel
O
