88
ongeluk. Op een dag, waarop hij dat het allerminst
verwacht zal hebben, schreef ik hem Harry, alles
moet uit zijn, vraag me niets meer." Die enkele
woorden maakten hem tot een ander mensch; ik zelf
zag dat welmaar ook niemand andersdaar hij te
trotsch was om niemandwien ookop dat oogenblik
een blik in zijn hart te laten slaan. Ik had verwacht,
maar niet gehooptdat hij voortaan niet meer komen
zouwat allicht tot onaangename verklaringen aan
leiding zou hebben gegeven. Maar dat deed hij niet,
hij bleef niet weg, hoe ontzettend zwaar hem mijne
tegenwoordigheid ook moest vallentoch bespaarde
hij mij veel, wat anders onvermijdelijk waren geweest.
Drie maanden daarna was ik geëngageerd met hem
dien ik later mijn echtgenoot noemde, en hij Harry
wat is er van hem geworden?"
Angstig smeekend was de blikdien de geest
opvingtoen zij bij de laatste woorden de zijden
wimpers naar hem opsloeg.
Ongelukkigewaarom zoudt gijdie door een
enkele gril een geheel menschenleven verwoestet,
nog wenschen te weten, wat het lot is geweest van
hemwiens ideaal gij eenmaal waart
»Ik weet, dat ik dat recht verloren heb, maar
zeg ten minsteoheb medelijden met mijdie
allicht ongelukkiger ben dan hij zelf zeg slechts
heeft Harry mij vergiffenis geschonken
»Zag hij u nu en zag hij u zoo, er zou geen twijfel aan
kunnen bestaan, maar nooit op aarde zal hij uw berouw
aanschouwen; het is te laat. Kom mede."
En weer ging het voorthet landwaaraan zooveel
gelukkige, maar ook zooveel treurige herinneringen
