JAARVERSLAG 1893-94.
Meer dan zestig jaren heeft de Academie mogen
bestaanheeft de zon zich eiken morgen gespiegeld
in het donkere water der grachtenin het brons en
gepolijst staal der batterij-vuurmonden, in de ruiten,
begrift met namen van jaren her, glorierijke namen,
die thans voortleven in de herinnering der jongere
wapenmakkers en nochtans heeft de tand des tijds
niets vermocht tegen de steenharde muren. Fier
verheffen zij zich omhoog en blikken vriendelijk neer
op de jeugdige, toekomstige landsverdedigers, op de
kleine, militaire kolonielevend aan hun voeten onder
hun bescherming. Geslachten hebben elkaar daar
opgevolgdgeleefd te midden dier murenaldaar
doorgebracht een zonnig deel van hun jeugd. Geen
wonder, dat er een band van genegenheid, sym
pathie ontstond tusschen hen en het grijs Gebouw
dat ze had zien ontwikkelen onder zijn vleugelen,
zien drillen in de krijgstuchtwaardoor ze in het
leger zijn naam hoog zullen houdenhunne geschie
denis is een deel der zijne.
Gedurende een lange reeks van jaren betrad een
schuchtere barenstoet de heilige hallenbedeesd de
oogen neerslaand voor den strengenonderzoekenden
blik der oudjes," zich begevend onder kreeftpas-
