«Laatste roffel" rommelde uit de verte, van de
barenzalen en op de groote zaal begon eenige kalmte
te heerschen.
Weldra verscheen de «geurtamboer" en gaf ook hier
het signaal van rust het waarnemend kader ver
zocht stilte van den corridor kwamen met gezwinde
pas nog een paar fanatieke leden van het klets- en
rookcollegedat op den Balkan zijn zittingen hield,
en haastte zich met uitkleeden om er behoorlijk onder
te zijn, wanneer de Luitenant kwam.
Sabelgerinkelvaste, gelijkmatige passen die op den
corridor nadereneenig gesis op de zaal om stilte te
verkrijgen, en de Luitenant verschijnt, doet zijn ronde,
bedankt het kader en gaat langs denzelfden weg terug.
Dan komen de Spanjool en zijn gepantoffelde trawanten
en de lichten worden lager gedraaid.
Een poosje diepe stilte.
«Pst Gerrit, je maft toch nog niet?" klinkt een
gesmoorde stem van het laatst bewoonde «hok"
en nu rijzen langzaam, behoedzaam, overal witte ge
stalten op, en begint men de gereedgemaakte «bullen"
aan te trekken.
Op mijn «hok" woont Don Ramiro, een gewichtig
personage, dolend ridder, niet afkeerig van flirtation,
enfant chéri enz. enz. Van zijn laatste vlammen is op
het oogenblik Dona Clara de allerlaatste, zij woont op
het derde «hok" bij haar voogd, den ouden lastigen Don
Gonsaliodie haar zeer kort houdt en de tallooze aanbid
ders van zijn nichtje, die 's avonds om zijn kasteel zwerven,
met knoopenschaar en water tracht af te schrikken.
<r
