houw over zijne borst geen der edele deelen ernstig
gekwetstmaar hij had zeer veel bloed verloren
bovendien was geblekentoen de dokter hem onder
zocht, dat hij nog verscheidene vleeschwonden had
bekomen.
Geen dag was voorbijgegaandat Werder en Gautier
niet uren lang aan het bed van den zieke hadden
gezeten, en toen de dokter eindelijk het woord »gered"
liet hoorendrukten de mannen elkander zwijgend de
hand, en vloeiden tranen over het gebronsde gelaat
van Gautier. Hunne opoffering en toewijding was
beloond; langzaam genas Willem, maar geen vroolijk
gezelschap of opbeurende woorden konden hem wekken
uit den doffen wanhoop, die hem weer overvleugeld
had, toen hij alle smartelijke herinneringen weer in
zich voelde opkomen. Nooit kwam hem echter een
klacht over de lippenmaar de levenslustige natuur
in hem had plaats gemaakt voor sombere levensop
vattingen.
Nadat hij, lichamelijk geheel hersteld, het hospitaal
had verlaten, was hij met Werder naar Batavia terug
gekeerd. Nog kon hij zich niet onttrekken aan het
verlangen naar haar, die onwetend zijn levensgeluk had
verwoest. Maar hij kon er toch niet toe komen, weer
terug te keeren in haar gezelschap; de vrees, dat hij
zich verraden zou, hield hem daarvan terug, en hij
hulde zich in een mantel van onverschilligheid; allen
anderen omgang dan die met Werder vermijdende.
Deze, inziende dat zijn vriend op den duur ten
onder zou gaan, en hem ook zijn hulp niet openlijk
