55
onder den indruk van zijne ontmoeting met Lydie,
maar het walsen is hij nog niet verleerd, en sierlijk
weet hij zijne gastvrouw tusschen de paren door te
geleiden. Een oogenblik geeft hij zich geheel aan de
bekoring over, licht en bevallig glijdt hij door de
zaal, zwevend op de nu eens verflauwende, dan weer
aanzwellende tonen der muziek. Maar even spoedig
bedwingt hij zich weer, een harde trek komt op
zijn gelaat.
De muziek zwijgt en vermoeid vau den dans ver
zoekt mevrouw Wanink haar cavalier, even te mogen
uitrusten.
Willem geleidt haar naar een sofa en neemt naast
haar plaats, terwijl zijn oog de zaal doorzoekt.
«Ik hoop, dat u het mij vergeven wil, dat ik mede
plichtig ben geweest aan Karel's planom u in het
gezelschap terug te brengen," zegt de gastvrouw
lachend. •Hij heeft er zoo op aangedrongen, dat ik
het eindelijk niet weigeren kon."
Juist komt de schuldige aan, en drukt Willem
levendig de hand.
»Ik kan het heusch niet helpen, dat mijn tante
juist menschen vraagt, als ik je hier even spreken
wil", klinkt het lachend.
»Nu nog mooier, mijnheer Van Straalen, u weet
welwat u er van denken moetmaar ik zal de
heeren alleen laten, dan kan Karei u zijn nieuws
vertellenen met een woord tot afscheid staat zij op
en verdwijnt tusschen de gasten.
«Wat heb je gedaan, Karei, waarom breng je me
