56
weer daar, waar ik terugvind wat ik gezworen had,
nooit weer te zien."
»Nu, als je me standjes geeft, ga ik heen hoor, je
bent nu eenmaal gevangendraag je lot ook zonder
morren. Adieu, het nieuws weet jij me misschien
straks wel te vertellenzorg maar, dat je je dansen
krijgt."
Willem staat weer alleen, de muziek begint opnieuw,
en plotseling zweeft Ljdie in den arm van Werder
hem voorbij. Even ziet ze hem aanhunne oogen
ontmoeten elkander, en een liooge blos bedekt haar
gelaat.
Besluiteloos staart Willem ze na; zou hij haar om
een dans durven vragen, zou hij zich kunnen be-
heerschen
Daar ziet hij hen op een kleinen afstand wandelen
en plotseling zoekt hij met koortsachtige drift, een weg
door de joelende en lachende paren, gaat op hen toe,
en vraagt haar een dans.
Lydie reikt hem haar balboekje over, even ziet hij
het inen wijst er haar een aan.
«Heel graag," klinkt het zacht.
Snel plaatst Willem zijn naam er achter, en geeft
haar het boekje terug; een oogenblik raakt zijn hand
onverwacht de hare, en het bloed vliegt hem naar het
hoofd, terwijl hij zijn hand snel terugtrekt en met
een buiging den weg voor hen vrijlaat.
Werder neemt daarop haar balboekje, en ziende
dat zij voor den dans, die aan dien met Van Straalen
voorafgaat, nog niet geëngageerd is, schrijft hij lachend
zijn naam daarachter.
