25
daar, hij kon ze slechts met elkaar geluk wenschen
maar tegen mevrouw, die zeer goed moest gemerkt
hebbendat zij tegenover hem eene onrechtvaardigheid
had begaan. Maar, de omstandigheden waren nu een
maal niet anders en Sandijk besloot met de eerste
gelegenheid naar Indië te gaan, terwijl Van der Lake
natuurlijk zoo lang mogelijk in 't vaderland bleef.
Noch hij, noch de familie Banckers begreep eenigszins,
welke beweegredenen Sandijk had, reeds zoo spoedig
te vertrekkenhunne overredingskracht bleek onvol
doende, om hem van zijn voornemen af te brengen;
zonder schijnbaar veel aandoening nam hij afscheid
van land en betrekkingenen ruim twee maanden latei-
schreef hij zijn behouden aankomst in Batavia
We slaan een tijdvak van vijf jaren over en ver
plaatsen ons in gedachten naar een der versterkingen
van de postenlinie op Groot-Atjeh. Op een prachtigen
avond, zooals alleen de bewoner der tropen ze kent,
zien we bij het heldere maanlicht twee officieren bij
den vlaggestok zitten, de een gezeten op een op den
grond liggend oud stuk geschut, terwijl de andere, op
zijn sabel geleund, voor hem staat. In de gebruinde
gelaatstrekken herkennen we direct de vrienden Sandijk
en Van der Lake. Het zijn nog dezelfde rijzige ge
stalten van vijfjaar geleden, alleen is de bovenlip ver
sierd met grooter knevels en het distinctief van eersten
luitenant duidt aandat ze in dien tijd promotie hebben
gemaakt. Sandijk is op zijn verzoek overgeplaatst naar
Atjeh en is in den loop der jaren postcommandant
geworden, terwijl hij steeds door zijn stoutmoedig
