-*% 74 Snel, al te snel verstrijken de uren. Nog slechts een kwartier en het havenbootje zal ze beiden weder heenvoeren naar den vasten wal, en dan zal binnen weinige oogenblikken het groote schip zijne ankers lichten en met elke secunde den afstand vergrooten van die menschendie elkander zoo zielslief hebben doch die het fatum eischte, dat van elkander zouden scheiden. Nog slechts enkele minuten zijn ze alléén in het kleine salonminutenwaarin men een eeuw van smart doorleeft en dan Weinige oogenblikken later staart de jonge luitenant over de verschansing der Prinses Wilhelmina en ziet met tranen in de oogen, die hij nu niet meer behoeft te weerhouden, naar een vaartuigje in de verte, waar uit hem duidelijk nog twee wuivende doekjes tegen- blinken, door de zonne sterk verlicht, laatste groet van de beide wezensdie hem zoo innig dierbaar zijn. Veelvuldig en lang waren zijne brievenvooral die aan Elly, overvloeiende van innige liefdesbetuigingen, van onbreekbare eeden van trouw, van warme sym pathie! Hij schreef haar zijne reisindrukken, vertelde haar van al het schoone, dat hij dagelijks te zien en te genieten kreeg en vond het zoo heerlijk, zoo ver rukkelijk, haar telkens weer te spreken over zijne liefde, over hun geluk, over het gezellige nestje, dat hij voor hen zou bouwen en hoe hij haar dragen zou door het leven, gekoesterd aan zijne borst; hoe ze in hem een steun zou vindenhoe hij haar eenigehaar

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1898 | | pagina 230