79 lag in de -bruine kijkers een diepe, veelzeggende, sprekende blik. liet donkere haar was eenvoudig en toch zoo smaak vol opgemaakt en hier en daar had een weerspannig, klein lokje zich aan den dwang onttrokken en viel nu in bekoorlijke kronkeling langs het witte, fraai gelijnde voorhoofd en verleende, misschien wel zonder dat de draagster het zelve vermoedde, eene nog grooter liefelijkheid aan haar geheele wezen. Hare kleine, smalle hand speelde achteloos met den ivoren waaier en terwijl ze sprak, liet ze onwillekeurig hare oogen rondwaren over het gezelschaptotdat ze op eens hieven rusten op den vreemden officier, dien ze nooit te voren had ontmoet. Alfred had gedurende deze weinige minuten geene seconde den blik van haar afgewend en staarde, zonder het zichzelf bewust te zijn, naar de schoone gestalte, zoo dicht bij hem, terwijl reeds enkele jonge meisjes de hoofden hij elkander staken en naar den jongen luitenant keken, die daar als aan den grond genageld stond. Haastig sloeg hij de oogen weg, toen hij zag, dat ze hem aankeek en verkeerde als in een droom, tot op het oogenblik, dat de gastvrouw hem aan haar voorstelde. Den naam verstond hij zelfs niet, hij maakte eene haastige buiging, mompelde een paar woorden ter verontschuldiging, omdat juist de muziek de eerste maten eener wals aangaf en trad op zijne danseuse toe. Onwillekeurig bleef zijn blik echter nog een wijle hangen aan de witte gedaante, die rustig plaats nam en kalm het oogenblik afwachtte, dat men ook haar ten dans zoude voeren.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1898 | | pagina 235