88
Maar hij heeft overwonnen, hij is gered, doch God
alleen, weet wat het hem gekost heeft. Hij blijft stil
gedurende de laatste uren van den avond, die snel
ten einde spoedtzoo stildat men hem vraagtof
hij niet wel is, hij ziet zoo doodelijk bleek en zijn
gelaat staat zoo akelig strak? Doch hij verzekert, dat
het niets is, eene oogenblikkelijkekleine duizeling,
die weldra zal voorbij zijn. En het meisje naast hem,
ze kan het zich niet begrijpen, dat hij zóó kon zijn,
hield hij dan niet van haar, had ze dan zoo ten onrechte
gemeend, dat hij haar liefhad? Ze lijdt onbeschrij
felijk, doch vrouwelijke fierheid geeft haar de kracht,
hare smart op te sluiten in het diepst van haar gemoed
en ze poogt zelfs te praten en te lachen, onwetend,
dat elk harer woorden een wreede foltering zijn voor
den jongen man, wien de eer verbiedt te doen, wat
het onstuimig hart hem ingeeft.
En als het oogenblik van scheiden is genaderd,
zegt ze hem schijnbaar luchtig vaarwel, ziet hem slechts
één secunde in de oogen, terwijl ze hare hand zonder
leven, zonder éénig gevoel in de zijne legt. Doch die
ééne smeekend verwijtende blik bleef hem steeds ver
volgen en jaren, jaren later zag hij nog somtijds in
zijne verbeelding het mooie droevige gezichtje en de
lieve oogen, die slechts spraken van wanhoop, van
verloren geluk
Weinige uren later voert de kustboot naar Soerabaja
een jong officier mede onder hare passagiers, die
weinig spreekt en weinig belangstelling schijnt te hebben
voor alles, wat hem omringt. Lusteloos zit hij uren
r-
