91
zijn"! Wat vreemde, grillige en toch zoo zalige ge
dachte, dat ze als «mevrouw Wanings" zich binnen
zoo korten tijd op de boot zal bevindendie haar
naar hem heen zal voeren!
Wat stelt ze zich al niet voor, hoe zal ze hem
troostenhoe liefdevol zal ze hem die duizende kleine
attenties bewijzen, die slechts een liefhebbend vrou
wenhart weet te vinden! Hij voelt zich zóó alleen
hij is niet meer gelukkig, dat heeft ze maar al te
goed tusschen de regels gelezen in zijne laatste brieven
die niet warenzooals gewoonlijk
Ze ziet hare kamer rond, aanschouwend alle de
voorwerpen, al die kleine snuisterijen die haar toch
zoo dierbaar zijn en zij gevoelt het, dat in haar hart
eene geheele leegte zal ontstaanwanneer ze afscheid
zal nemen van allen die haar lief zijn!
Doch als ze dan ziet, daar boven hare schrijftafel,
waar zijne beeltenis haar tegenstaartdan weet. ze
weer, dat ze alles, alles zal kunnen doen voor hem,
van wien ze zoo zielsveel houdt.
En gelukkig legt ze het hoofd weer achterover en
sluit zachtkens de oogen
Een tikje op de deur en een onmiddellijk daarop
binnentreden van de dienstbode, die haar een brief
overhandigt, doet haar uit haar dolce far niente ont
waken en vlug opspringen.
Zenuwachtig haastig breekt ze het lak openbeziende
de letters, welker vorm ze zoo goed weet, dat slechts
van ééne hand kunnen komen. Ze leest verder en
verder dat schrijven, dat Afred haar uit Soerabaja
toezendt.
