j
109
kort na de geboorte van zijn eenigst kind was over
leden. Zijn huwelijk was gesloten door liefde die niet
redeneert, beiden hadden geen fortuin, en zoo moest
Henri grootendeels leven van het traktement dat hem
zijn betrekking als commies 2de klasse aan een minis
terie opbracht. Zijn geringe bijziendheid had hem
ongeschikt gemaakt voor den militairen dienst, de
handel trok hem niet aanen naar Indië was hij
terwille van zijn moeder niet gegaan. Zoo was hij
dan terecht gekomen op een ministerie.
In zijn jongere jaren had hij zich veel illusies ge
schept, maar vele waren hem reeds ontnomen.
Hij had eerzucht gekend, maar zij was verstikt
onder den eentonigen machinalen arbeid, die eiken dag
terugkeerde
Weer stoort de muziek zijn gedachtegang, het is de
muziek uit de Carmendie hem wakker rukt.
De wals uit de verleidelijke opera wiegt door de
bladeren der hoornen, die zich als een koepel boven
zijn hoofd welven.
En geheel ander tooneel vliegt voorbij zijn geest.
Het gezellige, intieme operagebouw vol menschen die
allen de Carmen kwamen zien. Toch was het hem
geweest of zij er alleen waren. Hij staande in 't
halfduister van de gang, die van 't portaal naar de
stalles leidde, zij, in een loge, leunend in een stoel,
schuin tegenover hen. Hoe had hem de betooverende
muziek medegesleept «L'amour est enfant de Bohème.
II n'a jamais connu de loi. Hij had zich toen sterk
gevoeld, door zijn hoog opbruisende liefde, die hem
alles deed vergeten, en hem droomen van weelde en
geluk voorspiegelde.
