12 neer zijne kennissen hem vroegen, waarom hij zieli dat liet aanleunen en niet liever zijn pensioen nam, antwoordde hij steeds: zoolang ik nog armen heb, om mijn sabel te gebruiken, verlaat ik den dienst niet; en als ze mijn armen afhakken, heb ik nog twee beenen om mijn paard te besturen. Ze zullen dus met mijn ontslag moeten wachten tot ik ook die beenen verloren heb." Dat men hem zijn ontslag wel eens ongevraagd zou kunnen thuis zendenvreesde hij nietwant al blonk hij niet uit in strategische of tactische bekwaamheden toch mochten al zijn chefs hem gaarne lijden om zijn nobel karakter, zijn ijzeren wil, zijn strenge recht vaardigheid en zijn buitengewonen moed. Zoo stonden de zaken, toen de oorlog opnieuw uitbrak, en de majoor, aan den vooravond van een te verwachten gevecht, in het bivak bezig was zijn pistolen en zijn sabel na te zien, terwijl zijn oppasser daarbij de rijlaarzen van zijn meester poetste. II. ö'tZal spannen morgen!" zei de majoor. Geef mijn spullen maar een extra beurt, Leroux." Een van Chandeau's principes was, dat men met zijn beste plunje aan ten oorlog moest trekkenen vóór iederen veldslag alles nog eens duchtig moest oppoetsenhet verhoogde het eigen moreel als men zich goed gekleed wist, en de tegenpartij kreeg een hoogen dunk van 't gevoel van eigenwaarde der vijan delijke troepen.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1899 | | pagina 214