12
neer zijne kennissen hem vroegen, waarom hij zieli
dat liet aanleunen en niet liever zijn pensioen nam,
antwoordde hij steeds: zoolang ik nog armen heb, om
mijn sabel te gebruiken, verlaat ik den dienst niet;
en als ze mijn armen afhakken, heb ik nog twee
beenen om mijn paard te besturen. Ze zullen dus met
mijn ontslag moeten wachten tot ik ook die beenen
verloren heb."
Dat men hem zijn ontslag wel eens ongevraagd zou
kunnen thuis zendenvreesde hij nietwant al blonk
hij niet uit in strategische of tactische bekwaamheden
toch mochten al zijn chefs hem gaarne lijden om zijn
nobel karakter, zijn ijzeren wil, zijn strenge recht
vaardigheid en zijn buitengewonen moed.
Zoo stonden de zaken, toen de oorlog opnieuw
uitbrak, en de majoor, aan den vooravond van een
te verwachten gevecht, in het bivak bezig was zijn
pistolen en zijn sabel na te zien, terwijl zijn oppasser
daarbij de rijlaarzen van zijn meester poetste.
II.
ö'tZal spannen morgen!" zei de majoor. Geef mijn
spullen maar een extra beurt, Leroux."
Een van Chandeau's principes was, dat men met
zijn beste plunje aan ten oorlog moest trekkenen
vóór iederen veldslag alles nog eens duchtig moest
oppoetsenhet verhoogde het eigen moreel als men
zich goed gekleed wist, en de tegenpartij kreeg een
hoogen dunk van 't gevoel van eigenwaarde der vijan
delijke troepen.