29
Toen ik voor 't laatste de trotsche tinnen
Der Academie overzag
Kwam mij opeens het uur te binnen,
Toen 'k, op een mooien herfstdag
Voor 'teerst dien gevel op zag rijzen.
Nu zie 'k hem zeker nimmermeer,
Want 'k zie mij hier de deur uitwijzen
En 'k word postieker als weleer.
Naar Borger.
P.
