47
was altijd bang dat er te weinig zon zijn, met het
gevolg dat er gewoonlijk veel te veel werd meege
sleept maar het sprak ook vanzelf dat de boerin
pannekoeken moest bakkenen sla en eieren klaar
zettendat hoorde er zoo bijMevrouw bestelde een
en ander, en de jongelui gingen de duinen in. Lotte
plukte een veldbouqueten Henk holde met Flore de
zandweggetjes op en af; ze joegen vlinders na, zochten
bramenen genoten alsof er geen zorg in de wereld
bestond.
«Weet je nog wel onzen tocht naar Meiëndal?"
vroeg Florence, toen ze, na veel gestoei en gevlieg,
ademloos in het duinzand waren neergevallen.
«Ja zeker", zei Henk, «je bemoeide je niet veel
met me, en ik zat maar naar je te kijken maar
ik geloof dat we het allebei al erg te pakken hadden!"
«Zou je denken?" plaagde Flore. «Jij misschien,
maar ik niethoorIk dacht er niet over. Ik heb
maar ja gezegd, omdat ik bang was dat je anders in
't water zou springen van verdriet. Eigenlijk heb je
me onverwacht overrompeld!"
«Zoo, zoo!" lachte Henk. «En denk je dat ik van
plan ben 'tgenadebrood van je aan te nemen? Gauw
zeggen dat je dol verliefd op me wasen t een groote
eer vond toen ik je vroeg! Gauw!"
Hij greep haar arm vast, zoodat ze niet kon opstaan,
en hield een hand vol fijn zand boven haar gezicht
«gauw zeggen, anders strooi ik je vol met zand!
Flore stribbelde tegen, en hield de oogen toe,
proestend omdat ze al een paar korrels zand op haar
lippen voelde.
