49
Henk hapte er naar, maar de braam verdween in
Flore's mond, en Henk moest zich tevreden stellen
met een zoen. Maar daarmee was ook tevens de
vrede gesloten, en nu plukten ze samen verder, ver
rast dat er telkens maar meer bramen bleken te zijn.
«Waar is Lotte? Lotte moet ook komen!" riep
Flore. «Lotte! Lotte dan!"
En Lotte kwamen plukte meeen ging een
schaaltje balen om de vangst in te doenen zoo kwamen
ze met bramen beladen bij de ouwelui terug, die al
met bet eten wachtten.
De avond viel al toen ze terug reden. De zon was
achter de duinen, maar straalde breede lichtbundels
uit, zoodat de gansche hemel glansde als van blank-
geel émailalleen aan den ooster-horizon was nog het
mat-blauw zichtbaar. En het landschap lag plechtig-
st.il, in 't groot gezien maar met drie of vier kleuren
getint groen, grijs, bruin, wit maar voor het
opmerkzaam zoekend oog een eindelooze detailleeiing
van nuances biedend: 't hakhout karmijn, roodbruin,
lilade omgeploegde landen indigoviolet-zwarthet
water moiré, met loovertjes van levend zdvei het
groen van wei en boomen over de heele blauw-en-
geel-gamma gevarieerd.
In de dorpen stond 't volk tegen de deurposten
geleund, pacifiek; de mannen rookend, de vrouwen
met de armen gekruist onder de borst; op klompen
hosklossende kinderen holden het rijtuig achterna.
Dan weer de Loosduinsche weg, nog altijd vol
Zondagsmenschenen eindelijk weer de stad het
Westeinde rommelig, muf, stoffig, doorwasemd met
4
