68
minste, wat je hèt. Nou, die Betje dan, die bad
ik meegenome om een ogie te houwe op de kindere
die ape van jongens zitten overal met der klaviere an
en ik weet niet, hoe Uwee der over denkt, maar ik
voor mijnik heb 't niks begrepe op al die leeuwe
en tijgers, 't binne net groote katte, maar as 'n poes
tevrede is met '11 muis of 'n dood vinkiezoo nou en
dan, dan zal zoo'n leeuw, toch wel een mens luste,
tenminste zoo'n joggie. Ik zou liege, as ik zee, dat
't niet aardig was in de Artis, een mens ziet wel
graag es andere heeste, as 'n poes of 'n kenarie of
zoo 'n kreng van 'n straathond.
Maar ik praat maar toezoers over de Artis, en ik
zou Uwee vertellen van gistere-avond. We zouen dan
met z'n drieën na de kemedie gaan ik en me man en
z'n kameraad, Uwee weet wel, die lange kruier uit
de Willemstraat z'n zwager hèt nog bij mijn op de
trap gewoond, 3-hoog achter, waar nou juffrouw Dirks
woont.
We ginge tegen zeven uur na de Plantasie, eerst
met de elektrieksche tram na 't Leise plein'n effetief
mooi ding toch, die elektriek, da'ze, aan een zoo'n
draad in de lucht, zoo'n wagen vol mense voort
trekken. Vroeger hadde we wel es een apie genome,
toe we naar 't paardespul gingenee,
niet na Keré, maar daar achter 't meseum, daar was
ook zoo 'n paardehouer. Maar dat rijje, dat kost 'n
hoop cente en je het eralles bij mekaartoch maar
'n bitter beetje plezier van.
Toen we an de kemedie kwamme, was 't al aardig
