69
vol, maar we krege toch nog heele mooie plaatse op
de vierde rijwaar we heel goed zien konne.
't Is toch mooi, zooveel as je voor zes stuivers te
zien krijgt, 't Was 'n prachtig stuk, mit allemaal
van die soldate, uit de ouwe tijde en meissies die
zonge en danste en dan ginge ze weer vechte en viele
d'r 'n paar dooie, nee, je had wel waar voorjecente.
Eerst zate we heel goejig naast mekaar te luistere.
Me man had 'n flessie jenever mit 'n paar glaassies
in z'n zak en zoo nou en dan name ze 'n neutje. Ze
woue mijn ook nog prissenteeremaar ik most er niks
van hebbe, ik wor der altijd zoo draaierig van. Dorst
had ik ook niet, want ik had een paar peere in m'n
zak gestoke en daar nam ik zoo nou en dan een
happie uit.
Me man en z'n kameraad, name 't er goed van met
z'n tweeë; inplaas van te pruime, Piet pruimt altijd
zware, rookte ze ook fijne sigare van dezes; maar m'n
man kon d'r zeker niet tege, want ie dee hoe langer
hoe raarder.
Z'n kameraad zee eindelijk «late we de flescli nou
maar leegmake, anders breekt ie nog en dan hebbe
we nies". Dat deeje ze toen ook en toe was 't heele-
maal huile mit 'm.
D'r kwam in 't stuk zoo'n verrajer voor, die z'n
eigen konigin verraaide en die speelde zoo mooidat
de mense allemaal in de hande ginge klappe. Toe
werd me man nijdig: «Binnen ze nou gek," zeit-ie,
«wat 'n geklap." »Ja," zeit z'n kameraad, »'t lij kent
Hein de Porder wel." »Ja, maar waarom doene ze
