78
«aapjes", die zich op de banken hunner voertuigen in
Morpheus' armen hadden gelegd.
Wij traden het museum binnen nicht verzette zich
tegen 't afgeven van hare parapluieomdat ze wel
eens gehoord haddat men nooit dezelfde meer terug
kreeg en de reeds afgegeven schermen geen uitzicht
gaven op verbetering, bij mogelijke vergissing. Eindelijk
gaf ze zich, of liever haar parapluie, over, waarna
we de breede trappen opliependie ons naar de groote
vestibule brachten. De aldaar geplaatste banken hadden
dadelijk nicht's aandacht getrokken en voor dat ik het
wist, zaten we samen op een er van, waar nicht ver
klaarde blij te zijn, dat ze kon uitrusten. Ik keek
rond en zag niets dan dingendie ik al wel twintig
maal had gezienen terwijl ik erover nadachthoe
gezellig ik dien middag had kunnen doorbrengenwerd
ik aan mijn mouw getrokken en naast me kijkende,
zag ik nichtdie me met uitgestrekte hand een koekje
voorhield: 'tkwam uit den tooverzak. Ik bedankte;
eerlijk gezegd uit schaamte voor twee soldatendie
me van af eene bank aan den overkant der vestibule
zaten aan te gapen.
«Wat zijn de tegenwoordige jongelui toch anders,
dan in mijne jonge jaren!" zuchtte nicht voor zich uit.
«Hoe zoo?" bulderde ik.
«Wel, toen hielden ze nog van een koekje!" riep
nicht, hard genoeg, om verstaan te worden door een
paar jonge meisjes, die verwonderd omkeken en toen
tegen elkaar lachten.
«Och nicht, als men rooktzei ik, on-
