80
vestibule, ging de trap af en wilde juist uit liet
museum verdwijnen, toen ik haar achterop liep,
roepende:
«Nicht, nicht, uw tooverzak, uw parapluie
Lezer, besef den graad van ontroering mijner nicht,
dat ze in staat was geweestdie beide trouwe gezellen
van al hare tochten te vergeten.
Mijn uitroep was dan ook voldoende geweest, om
haar tot haren gewonen toestand terug te brengen.
«0 ja!" zei ze en op den bewaarder toeloopende,
voegde ze dezen toe:
«Nummer 10! Gauw wat! Hoeveel is 't?"
«Dat hangt van uwe beleefdheid af", antwoordde de
manwaarop nicht wegliep. Ik was dus verplicht den
graad van nicht's beleefdheid in 's mans oog te doen
stijgen tot een dubbeltje."
«Je moet die menschen niet verwennen", zei nicht
bestraffend en bij mijzelf zocht ik het gemiddelde tus-
schen de opvattingen «beleefdheid" en «verwennen".
Wij gingen huiswaarts, en toen ik nicht daar had
afgeleverd, zwoer ik een' duren eed, niet meer met
haar uit te gaan.
Tegen etenstijd verscheen nicht weer in ons midden
ze had zich even opgefrischt.
't Plan voor den avond was, «een partijtje maken."
0! Bitter noodlot, dat mij tot vierden man maakte
Eene poging, om eraf te komen door de vraag, of
«de blinde" 't niet beter zou kunnen, werd door een
blik mijner moeder teleurgesteld en met wanhoop in 't
hart onderwierp ik mij.
