82
plotseling ophouden van 't spel getuigde van de hard
heid waarmee nicht zich geuit had. Ik voelde iets
aangenaams in mijdat ik een' lotgenoote had.
«Ze hoort niet, watje speelt, hoe kan ze 't dan
mooi vinden?" fluisterde ik vergoelijkend tot mijne
zuster.
»'tKan me niet schelen," riep deze, w'kvind het
verregaanden meteen liep ze de kamer uit.
Een gejuich kwam me bijna over de lippen: «Nu
geen partijtje," dacht ik.
Op dit moment gebeurde het, dat er gebeld werd;
de meid verscheen en gaf iets aan nicht.
»0 God Een telegram Een ongeluk Misschien
brand!" riep nicht, in de hoogste mate zenuwachtig,
terwijl ze de enveloppe opende.
«Kom dadelijk Molly overreden luidde het bericht.
«Lieve hemel! M'n dot van 'n hondje overreden!"
En in tranen uitbarstende verliet ze de kamer
waar wij luid lachende achterbleven.
«Dat leelijke mormeldier?" vroeg mijne zuster, die
weer was binnengekomen en met deze woorden een
soort wraak nam over 't «getjingel".
«Ik vind het nog al verstandig, dat ze haar naar
huis roepen voor zoo iets!" verzekerde ik, hetgeen
niemand tegenspraken ook uit kieschheid niet beaamde.
Nu kwam nicht weer binnen
«0Die meidenin plaats van je te helpen
loopen ze je in den weg; nu hebben ze weer geen
lucifers".
Ze kreeg de verlangde artikelen en weg was ze
weer.
