91
En toen hij naar huis keerde was hij droevig ge
stemd; zijn anders zoo vroolijk gezicht stond ernstig.
Ilij trachtte de sombere gedachten, die zijn hersenen
kwelden te verdrijven, door zijn boeken op te slaan
hij moest immers zijn laatste examen doen; maar tever
geefs, hij kon zijne gedachten niet bij de studie houden.
Hij stond op, liep zijn kamer op en neer, ging weer
zittenstond weer opneenhij kon niet.
Maar waarom dan ook het ergste gedacht? Zij had
toch alleen maar kou gevat
De winter liep ten einde.
Freddy had steeds doorgekucht, was steeds zieker
geworden. De dokter was geraadpleegd, en ofschoon
er aanvankelijk nog hoop op herstel bestond, had hij
het eindelijk aan haar moeder moeten vertellen, terwijl
hij zijn grijs hoofd bedenkelijk had geschud. Toen was
ze in tranen uitgebarsten. Ze verzon van alles om de
ziekte te stuiten in haren loop.
Spoedig zou het lente zijn. Als ze weer eens naar
hun buiten gingen De frissche lucht zou haar misschien
weer opknappen. En zoo gebeurde het dan, dat
eindelijk maatregelen jvoorhet vertrek werden genomen
en eenige dagen later beiden de residentie verlieten.
Doch zelfs de buitenlucht had geen beterenden invloed
meer op de zieke; zij ging steeds achteruit, werd
zwakker en zwakker, totdat op zekeren morgen de
gesloten luiken van het landgoed maar al te duidelijk
te kennen gavenwat er in den afgeloopen nacht
gebeurd was.
De zon scheen helder en vriendelijk op de grasperken
