107
Heel in de verte klonk nog de muziek van het
Kurliaus; op het helverlichte terras, scherp afstekende
tegen 't donkere strand, zag men wandelen menschen,
de menschen die hij vloekte.
Maar hij had gekozen, voelend 't zijn plicht voort
te blijven leven.
Parquita.
Breda, 14 Oct. 1900.
