13
De letters van den lieven naamdien ge er in sneedt,
ze stonden er nog na maanden, na jaren, trouw
bewaardom eerst te vergroeiennadat de naam
wellicht al lang vergetenof de hand die hem teekende
voor altijd verstijfd was.
Wat al toekomstfantasiën werden onder dat gebla
derte gedroomd door de lange rijen jonkers, die wal
letjes en contra-walletjes maakten zonder eind. Hoeveel
vriendschapsbanden zijn daar gesloten, vele sterker
dan de tand des tijdshoeveel goede voornemens
opgevat, om later rijke vruchten te dragen!
Uw invloed was verzachtend, vriendelijke boomen,
in de overigens zoo afgemeten en stramme omgeving.
Alle jonkers hebben van u gehouden.
Beschermend en geheimzinnig spreiddet ge uwe
takken over den stillen waterspiegel aan uwen voet,
beschermend ook over de honderden, de duizenden,
die dachten, werkten en rustten in uwe weldadige
schaduw.
Gij bleeft altijd dezelfde. Nieuwe gezichten zaagt
ge telkens komenu verwonderende over de verwis
seling van uniformdie nu en dan plaats greep. Uw
groene tooi bleef onveranderd, eenvoudig en schoon.
Wat er ook aan de Academie gebeurde, nimmer
vergat ge uwe knoppen te zetten en te ontplooien,
u te sieren met ontelbare feestkaarsjesder Meimaand
ter eere.
En als ge dan weder in vollen zomerdos stondt,
ruischte de muziek van het 6de Regiment meermalen
tegen uwe dichte bladerkroon op, machtigen invloed
