u
G.
Een jonge man; hij spreekt kalm, zonder vertoon,
maar; wat een zeggingskracht, doch vooral: wat
beteekenis in zijn woorden. En allen komen onder
den indrukwat hier beteekentvoelen mèt hem
begrijpen hem. Ik voel zoo iets vreedzaams over me
komen, zoo iets moois, zoo'n dankbaar gevoel, datje
gezond bent, dat je leeft en zulke mooie dingen voelen
kunt. Zulke oogenblikken zulke stemmingsoogenblikken
moet ik waardeerenofschoon misschienomdat
ik me bewust ben, dat er is, o zooveel ellende, zoo
veel groot en tastbaar verdriet in dit leven.
En links van mij zitten die meisjes, enkelen met
een gloed op de wangen van het luisteren, van het
ingespannen luisteren. Het einde nu
En ze bidden en ze vouwen haar handen, zoo
devoot
De menschen schuifelen weg. Het orgel speelt.
En ook in mijn binnenste is muziekkalme muziek,
zoo'n gevoel van evenwicht.
In zulke oogenblikken komt het soms even over me,
dat mijn uniform me hindert.
Maar straks is dat denkbeeld heelemaal weg. Want
vanmiddag zal ik diezelfde meisjes tegenkomen op straat.
Dan zal ik ze zien uit een ander, meer objectief oog
punt.
Dat zal me misschien ook in stemming brengen.
Maar in eeng héél andere dan van ochtend
