97
gelaat toen hij van den facteur een brief kreeg met
het bekende handschrift, maar wat was dat lachje
vlug verdwenenom plaats te maken voor groote
droefheid. «Sterretje", zijn arm «Sterretje" was
ziek. De cholera had in de hoofdstad gewoed en ook
zijn lieveling aangetast.
Maar al te goed wist hij welke treurige gevolgen
deze ziekte na zich kon sleepen.
«Sterretje"hoe zal het nu met haar gaan?
zal ze beter zijn, of zal zeNeen dat kan niet,
dat mag niet, je zult beter worden en op mij blijven
wachten, nietwaar lieveling? Gauw beter worden
en weer schrijven
Arme jongen, «Sterretje" zal niet meer schrijven,
geen «Sterretje" zal ooit meer aan je denken. Een
paar dagen later krijgt Louis een telegram. Een be
nauwd voorgevoel maakt zich van hem meester, bevend
neemt hij het aan. Openscheuren kan hij het haast
niet.
«Zou ze toch. zou mijn lieveling.
«0 God, Sterretje, Ster-re-tje
Hij heeft het telegram gelezen, geen traan is in
zijne oogen zichtbaar.
Langzaam, het sombere bleeke gelaat naar den
grond gekeerdsleept hij zich voort naar de slaapzaal.
Zuchtend worden de sleutels te voorschijn gehaald en
wordt zijn kastje geopend.
«0 Sterretje, waarom heb je me verlaten!" Met
geweld springen de tranen uit de oogen en snikkend
7
