•s ist cine a &e sJzfesc&ic&te.
Het gebeurde, toen-ie aan tafel zat.
De eetzaal was vol van cadettendie zaten aan
lange tafelsin dezelfde blauw-zwarte pakjesallen
elkaar gelijkend. Grijze pilarenzacht-uitbuikend tot
grooter draagkracht, schraagden hooge zoldering,
ster-welvend van pijler tot pijler als reusachtige
spinnen, reikend elkander de lange pooten. De
bediendenin witte pakkenliepen gehaast om de
spijzen aan te brengen. De atmosfeer was vol etens-
luchtden hongerige tot meerder trek opwekkend
walgelijk voor wie geen eetlust heeft. Eentonig, dof
geel-luidend pikten de vorken en knirsten de messen
op 'tporcelein der borden.
Hij was drie maanden aan de Academie en in dien
tijd al wat gewend geraakt aan 't vreemde, 'tin-onge
zellige van met-zoovelen-etenwaaraan-ie zoo weinig
gewoon was in het kleine gezin thuis. Eerst had-ie
er zich heelemaal niet op zijn plaats gevoeld; de
ongezelligheid drukte hem als een zware lastdien hij
steeds torsen moest heel den duur van zijn verblijf
in het gebouw.
