42
letters van mooi-schrijvende-klerkcnhand, krullerig de
hoofdlettersakelig-afgewerkt de kleine. Teleurstelling
maakt zijn blik weer dof en traag haalt-ie de verlovings
kaart er uit, leest haar naam, onverschillig.
Eerst begrijpt-ie 't nog'niet goed.
Dat komt, omdat ie nooit haar naam heeft ge
drukt gezienden achternaam natuurlijk wel als familie
eigennaam maar niet dien mooien vóórnaam, zoo passend
bij heel haar mooie wezen. Daarin lag immers heel
het teer-vrouwelijkeonafscheidelijk van haarzelve.
Zoo iets kon-ie zich niet gedrukt voorstellenzooals
't daar stondwas 't anders. Die rij van scherpe
zwarte lettertjes, correct naast elkaar op glimmend-
stijf papier, was dat samen 't zelfde, wat zoo mooi
gezegd moest worden, zacht en zilverluidend
De andere naam was heel gewoonhad-ie wel meer
gehoordanders niet. Dat was zeker de mandie het
adres zoo mooi geschreven had, bepaald 'n vervelende
vent, nee, hij hield heelemaal niet van zulke correcte
lui, die, altijd vol conventie, nooit iets begrepen van
vrije zielen.
'Èn-ie combineerde de twee namen. Dat beduidde
dus een engagement. Dat meisje en die meneer waren
geëngageerd, dat meisje en .maar dat was toch
zijn meisjeohoe plechtig had ze beloofd hem niet te
vergeten; en-die-was-verloofd met dien mooie-hand-kerel.
Neesnappen deed-ie 't nog niet goed.
Opeens buigt-ie zich wat voorover, voelt iets weg
trekken in z'n hoofd, en, zooals een oog, dat lang
verduisterd is door 'n los-hangende ooghaar eensklaps
