20
had gehoord in een theater of concert-zaal? 'tis kil-
verlaten en duister in de slapende stad't ligt al hopeloos
verzonken in den klamrnen nacht, huizen, straten,
boomen. De gezichten der menschen zijn angstig-bleek
en koud, als schimmen komen zij uit op het donker
en verdwijnen weer droef en eenzaam. Ge voelt nu
de warme extaze om het schoone, dat ge hebt door
leeft, de verteederde ontroering, die door je ziel beeft,
week en tranen-heetstil zinken en dooven. Het werke
lijke leven, het koude, wreede, ruwe, dat ge voor
enkele uren hadt vergeten dringt zich smartelijk aan
je opslaat genadeloos je vervoering néér. Al de
verlangensde zonnige droomen die waren gewekt door
klanken en kleurenal de teederheden die omhoogrezen
in je gemoed, gloeien nog even na, maar krimpen
dra weg in de gehehnste hoeken van je zielWég dat
warme, rustelooze, dat weeke in je borst, dat heete,
kloppende in je bloeddat gevoel van zwellende snikken
in je keel, wég, en niets dan leegtedroog-schroeiend
van onstilbaar verlangen, smartelijk! Hier in Brussel
komt ge met je heete ontroering direct in het koorts
leven der nachtelijke Boulevards. De impressies stormen
weer van alle kanten op je toe, verdringen je gedachten
aan het voorbije, eischen je weer op, geheel. Hier
geen stil gemijmer over het doorvoelde, geen naleven
van je droomen.
Het leven heeft hier zulk een haastdat het je geen
tijd laat je impressies te verwerken. Het neemt je
direct weer op en drijft je vóórt, altijd voort.
Een half uur na Louise" zaten we in bewondering
te luisteren naar de bedwelmende, dolle walsen van
eene zigeuner-kapel, ergens op den Boulevard.
