50
lieeft beide in het hart, den geur der melati's en het
licht van Indië's zon.
Mevrouw. Je bent ziek Alloes, laat ik je naar bed
brengen. Beiden af.)
2de Tooneel.
(Annie verschijnt, pas van eenige boodschappen
terugkomende. Het boodschappenmandje zet ze op
tafel, haar hoed speldt ze af. Zij schikt haar coiffure
voor den spiegel recht, ziet met welgevallen naar de
roos op haar borst, nadat ze haren mantel heeft af
gelegd. Zij brengt de bloem naar den mond en drukt
er een kus op. Vervolgens steekt ze haar weer op
haar borst. Mevrouw komt terug.)
Annie. Dag mama.
Mevrouw. Zoo kind, dat is vlug terug.
Annie. Ja, ik heb er nog al haast achter gezet.
Wouter is er zeker nog niet?
Mevrouw. Nee, 'tkan ook nog niet. 'tls pas vijf
uur.
Annie. Ja maar, ik geloof, dat hij de gewoonte
heeft, eerst bij zijne kennissen aan te gaan, in plaats
van regelrecht naar huis te komen.
Mevrouw. Dan blijft hij er in alle geval heel eventjes.
En dan, het ligt in zijn weg. Eenige stilte.)
Annie. Heeft u niet opgemerkt, ma? Zoolang als
hij nu cadet isheeft hij nog nooit het juiste uur van
aankomst gemeld, als hij met verlof zou komen.
Mevrouw. Dat is natuurlijk het verlangen om te
verrassen, Annie. (Eenige stilte: Annie coquetteert
