&1
gedurende het eerste gedeelte van dit tooneel bijna
onafgebroken voor den spiegel met de roos op haar
borst; mevrouw breit onder het gesprek voort en heft
het hoofd alleen op telkens als Anniesteeds voor den
spiegel staande, half gewend naar haar moeder, terwijl
ze in den spiegel blijft zien, na eenige stilte het gesprek
weer begint. Als deze stilten niet meer plaats hebben
zet zij zich neer aan de tafel.)
Annie. Aarnout is hem zeker weer niet gaan af
halen
Mevrouw. Wat, die!? Die loopt ergens weer rond
met dat verwenschte schetsboek in zijn handen. Ik
geloof niet eens, dat hij weet, dat zijn broer vandaag
komt. Eenige stilte.)
Annie, 't Is de laatste keer nu, dat hij als cadet
thuis komt.
Mevrouw. Ja, den volgenden keer zien we hem als
mijnheer den luitenant.
Annie. Dan zal zijn Bursche mijn taak overnemen,
dus.
Mevrouw. Ik mag voor Wouter hopen dandat hij
even nauwgezet zijn plicht jegens den luitenant doet
als jij 't gedaan hebt voor den cadet.
Heb je zijn buitenmodel al uitgehangen
Annie. Dacht Udat ik 't vergeten zou hebben.
Mama kan er gerust naar kijken. Geen stofje er op
en de knoopen kunnen niet meer blinken.
Mevrouw. Heb je om de koppelplaat gedacht en is
zijn sabelkwast weer in orde?
Annie. Niets vergeten maatjelief.
Mevrouw. En, o ja, heb je koekjes meegebracht.
Je weet weldiewaarvan hij zooveel houdt.
