55
Annie. Integendeel mama. Moet ik hem eigenlijk
niet zeer dankbaar zijn?
Mevrouw. Wat ehHoe bedoel je?
Annie. Iets treurig glimlachend). Ja, kijk me nu
maar gerust met groote oogen aan. Hoe zou Wouter
iets gedaan kunnen hebbennietwaarvoor zijn zuster,
is het niet, maatje, waar zij hem zeer dankbaar voor is?
Mevrouw. Nueh, kan het dan niet zijn, dat
ik er totaal niets van af weet?
Annie. O, u wou zeggen, iets, dat Wouter beter
geoordeeld heeft om 't voor u te verzwijgen, niet waar?
Mevrouw. Ja juist. Iets, dat je voor je beiden
hebt gehouden op Wouters aanraden.
Annie. Neenmama't is open en bloot gebeurd.
En ik ben er nu Wouter dankbaar voor. Ik ben er
hem dankbaar voordat hij zich niet met mij bemoeide
op het eerste bal, mij aan geen zijner collega's heeft
voorgesteld, dat hij zijn verloven buitenshuis heeft
doorgebracht, zoodat geen cadet hier aan huis kwam,
en ik dus de kans om voorgesteld te worden ook hier
mis liep evenzeer als op de wandeling, of in de
opera, etc., daar hij geen een keer met zijn zuster is
uitgeweest. Daardoor kreeg ik geen kennis onder zijn
collega's, maar leerde ik Oscar van Steen kennen,
wiens liefde mij nu overgelukkig maakt. Ziedaar,
waarom ik Wouter dankbaar ben. Zonder dat gedrag
van Wouter had ik Oscar nooit leeren kennen.
Mevrouw. Maar dan zou ik zoo zeggenAnnie, dat
je ondankbaar bent tegen Aarnout.
Annie. U wou zeggen, dat ik door Aarnout in
kennis gekomen ben met Oscar, niet waar?
