Van het Leven der Dingen.
I
HERFST-A.CHTERMIDDAG.
Zooals er één dag is in het jaar, waarop men buiten
komt en voelt en ademt, dat het lente is geworden,
waarop men zou willen wegvliegen en opgaan in de
zoele lucht en het nieuwe leven
Zooals er één dag is met vorst en fijne koude, de
eerste winterdag, waarop men zich jong voelt en van
een ongekende veerkracht, om wat ook te overwinnen
Zoo is er één herfstdag.
Het zijn dagen, waarop men intens leeft en voelt,
omdat de kleurlooze tijden, die er aan voorafgaan, dan
voorbij zijn en waarop men ineens en hevig de heer-
schende stemming doorvoelt van het jaargetijde, dat
komen gaat.
0, de weenende melancholie van dien laten herfstdag!
In de lage, diepe tuinkamer valt een triestig licht
van November-achtermiddag door de glazen deuren.
Het giet binnen door de poort der zware, donkere
overgordijnen en glijdt tusschen de ranken en smalle
bladeren van een kamerplant door, die aan den zolder
