ELEGIE.
Nu zie 'k je gaan, mijn Lief, nu zie 'k je gaan,
Nu zie 'k je blonde lokken fladd'ren in den wind.
0, kende je mijn Leed, o lachend kind!
Je zou gewis hèèl lang verwonderd blijven staan.
Dan zou 'k je 't viooltje toonen
Dat je m'aan klater-beek gaf:
Eerst gingen wij het laantjen uit
En toen den heuvel af.
Voel je nog wel, hoe gelukkig ik was?
Weet je nog wel hoe blij
Voel je nog wel, hoe 'k in je oogen las:
Je houdt van mij, van mij!
'k Geloof 't niet'k geloof 't niet
Je stap zou zoo luchtig niet zijn;
Je lach zou niet schaat'ren door 't groote huis
- Wat is nu je Liefde klein
K.
