82
warmte trachten te brengen in het sombere, koude
huis. Hij wilde vóór Juni zijn examen doen, en kon
in het stille stadje ongestoord werken. Het viel hem
eerst wel heel zwaar zich te gewennen aan den ernst
en doffe regelmaat van dat levenhemdie gewoon
was te doen naar zijn fantaisie, die zich had laten
gaan, waar een gril hem heendreef, jaren lang. Maar
toen hij zich op zijn vroegere kamer, die uitzag op
de oude gracht, had ingericht, toen hij weer om zich
voelde de stille teederheid van al die oude dingenen
van zijne moeder vooral, die iederen dag meer op
leefde, vond hij langzamerhand het evenwicht voor zijn
geest terug. De oude werkkracht schoot in hem op,
de eerzucht van vroeger, zijn trots prikkelden hem,
en maakten hem de inspanning licht. Eene ongekende
helderheid, een tintelende, frissche vreugde vervulden
zijne gedachten. God't was toch goedhet leven
zoo te midden van de gezonde, eenvoudige gevoelens
zijner jeugd, tusschen al de innige, lieve herinneringen
van weleer! Zijn gevoel voor de poëzie der dingen,
voor de verteedering van stille avondenvoor alles
wat mooi is en waar, ontwaakte, verinnigde, deed
hem weer doorleven al de zachte ontroeringen om
stilte en harmonie, die het geweld van zijn hartstocht
zoo lang had verstikt. Hij gevoelde zich dikwijls als
een herstellende, die na maanden van winter-somberte
in de weekelauwe lucht der ziekenkamerweer kan
ademen in het vrijeblauwe buiten wien de geuren
van bloemen en aarde weer streel'en om zijn hoofd.
kreeg zijn geloof in het leven en in de groote
menschen-gevoelens terug. Er daalde een Kerstfeest
stemming in zijn ziel; diepeinnige liefde voor menschen
