i
Maar bittere ontgoocheling I
Toen bleek, hoe onbesuisd (althans zoo meende hij)
en onberaden het besluit was geweest, om cadet te
worden. Wat hij als een besparing voor zijn moeder
had gedachtwerd een last bij haar vele lasten. En
goede moeder als zij washoe kon zij haar zoon
den cadet, iets weigeren? Zij wist, zij voelde zoo
goed voor haar jongenhoe moeilijk het wasom
niet deel te nemen aan de corpsfeesten. Wat waren
haar dus de vele slaaplooze nachtenin tobgedachten
doorgebracht over den slechten financieelen toestand
van het huishouden, als haar zoon, de cadet, maar
uit kon gaan naar balsnaar theatersnaar pic-
nicjes
Haar zoonwaartegen broertjes en zusjes met ontzag
opzagenhaar zoon die in de verlofdagen 's morgens
vroeg al uitging om eerst 's avonds laat thuis te
komen? Haar zoon, dien iedereen kennen moest als
cadet, maar die, en dit mocht niemand weten, in
één nacht kapotsloeg, wat wel een week lang had
kunnen strekken voor het onderhoud van het huis
houden.
En hijmeegesleept door de anderentrachtte in
dolle fuiven het grievende leed te verdoovendat hem
zoo somber en afgetrokken maakte.
Want hij wist, wat hij deed.
In de verloven was hij onafgebroken buitenshuis,
maar niemand begreepwat hij daar steeds te maken
kon hebben waarom hij toch nooit was in het gezellige
familieleven.
Niemand wist, dat hij het moederlijk huis ont-
