22
je iets verschrikkelijks te hooren zult krijgen? Weet
je, wie ik ben?"
«Wie je bent, Wouter?" vroeg zij zacht. «Hadje
dat eigenlijk niet al lang moeten vertellen?"
«Maar dan zou je me ook al lang vervloekt hebben,
Lily. Goed, ik wil alles zeggen nu. Je hebt je erg
verwonderd over mijn zusjes, niet? Je hebt gezien
hoe vreemd en bang ze tegenover mij waren?
Ik ben daar de schuld vanik alleen
Na een kleine stilte
«Luister alleen, Lily; doe net, alsof ik ver weg
ben en jij geen enkel woord tot mij kunt spreken.
Dat is verlichtend voor mij, want o, deze bekentenissen
zijn zoo zwaar.
Voor Mama, noch voor mijn broertje en zusjes ben
ik ook maar één enkelen keer hartelijk geweest. Ik
ben hun oudste broer en zij zijn allen schuw voor mij.
Ze doen alles voor mij en zij maken zich bezorgd voor
mijn kleinste mismoedigheid. Ik ben de duivel van
onhartelijkheid en egoïsme in huis. Ik neem hun lieve
zorgen ongevoelig aankoudalsof het hun plicht is
wat zij voor mij doen. En geen hartelijk of lief
woordje tot dank. Eerder zijn ze bang, geloof ik,
voor een snauwerige aanmerking."
Slechts even hield hij op en vervolgde:
«Ik ben de lieveling van Mama. De kleinste wenschen
leest zij uit miin oogen. Zij behandelt mij als een
halfgod, mij, den tyran in huis.
0, ik voel hoe ze hoe langer hoe vreemder voor mij
worden. Alle natuur schijnt dood in mijals ik thuis
ben en ik kan hun niet meer in de oogen zien.
Mama smacht er naar, dat ik me heelernaal aan
