32
»De pendule heeft daar straks stil gestaan, Wouter
en toen heb ik 'm zelf mogen opwinden.
Rrrrrk, rrrrrk, ging het, o zoo leuk!"'
«Zoo", antwoordde de oudste op ontroerden toon,
terwijl hij het ventje hartstochtelijk kuste.
«Mag je dat ook al doen. Hier, breng naar de
kamer", terwijl hij kepi en koppel aan Kareltje over
gaf, »en blijf daar maar wat soldaatje spelen."
En kinderlijk verheugd over deze onverwachte broeder
lijke liefheid en het vooruitzicht den koppel om z'n
middeltje te mogen hebben, zonder kans, om door
Wouter gesnapt en beknord te wordentrippelde de
kleine het kamertje in.
Zachtjes kwam Wouter de huiskamer binnen.
«Dag Mama!"
«Dag Wouter!"
Vreemd keek de moeder op 0, dat kloppen van
haar hartDit was de eerste keerdat hij de huis
kamer binnentrad direct na zijn thuiskomst.
Om zich een houding te geven, ging Wouter, met
de handen op den rug wijdbeens voor den kachel staan.
Mevrouw nam een breiwerk in handen en zette zich
in haar stoel.
Slechts het tikken der pendule werd gehoord.
De gedachten van beiden vulden de leege stilte.
Plotseling nam Wouter een stoel en ging bij zijn
moeder zitten.
«Mama," vroeg hij ontroerd, «waarom vraagt U
niet, waar ik geweest ben, den heelen dag?"
Dat was de komst van het geluk.
De moeder keek op, zij zagen elkaar in de oogen
en zij voelden, wat gebeuren moest.
