u
«Vier jaren, Wouter. O, het schijnt mij nu een
droom, een korte bange droom, mijn kind, en niets
meer. 't Is mij alleen, alsof je dien korten tijd, heel,
heel ver van mij af geweest bent."
«Maar dat was ik ook, ik was nooit bij u thuis,
Mama
«Stil, Wouter, stil, dat is voorbij, laat dat nu
rusten
«Neen, niet laten rusten, Mama. Ik wil van nu af
aan alles aan u toevertrouwen. En er is veel, ont
zettend veel gebeurd, dat u niet weet!"
En Wouter vertelde alles, het laatst van zijn liefde
voor Lily en wat zij van hem geëischt had.
Het was hem bij het uitspreken van haar naam
alsof het beschermwoord van het gekomen geluk in
het huis werd geuit. En in het dankbaar moeder
hart was het meisje reeds in de innigste liefde opge
nomen.
Wouter bracht den avond voor het eerst thuis
door; voor het eerst leefde hij in de fijne smaking
van het huiselijk geluk, waarvan de heerlijke bedwel
ming zachtkens zijn afgetobde zinnen in een ongekende
rust wiegden.
Het zachte gemoed van Annie bloeide in hoogen
vrede: Wouter behoorde weer tot de zijnen.
Ook Toetie was gelukkig: vhaar bitsheid kon geen
stand houden tegenover Wouter.
De drie kleintjes alleen beseften nog niet, wat
gebeurd was. Alleen, zij vonden Wouter heel, heel
anders dan gewoonlijk hij was lief voor hen en vooral
tegen mama. En zij verloren hun bangheid voor hem.
