42
Dat zijn zusjes er iets van gemerkt hadden, dat
was haar gebleken uit den uitroep van Toosjehij is
in eens lief voor ons geworden. En dat vervulde haar
met een innige vreugde.
Wouters huis was bereikt nog vóór zij 't wisten.
Mevrouw Mathéo had reeds in afwachting van Toosje
en Pietje meer dan eens in het spionnetje gekeken.
Eindelijk zag zij de beide kinderen de straat opko
men. Met verwondering tuurde zij naar die in het
midden liep.
Een voorgevoel schokte plotseling in haar op. Dat
moest Lily zijn, het meisje, dat Wouter liefhad!
O, het gelukkige, dankbare hart moest zij in zijn
hevige kloppingen bedwingen Het moest Lily wezen.
De bel sloeg over en haastig ging zij zelve opendoen
nog voordat Kareltje er aan dacht, naar de trap te
loopen.
Wij zijn het, Ma!", riepen Toosje en Pietje van
beneden.
»Was dat Lily, die met jullie liep?" vroeg Me
vrouw Mathéo."
»Ja Ma".
«Roep haar dan even terug, Toosje. Zeg dat Mama
alleen thuis is en haar heel graag iets zeggen wil",
klonk het haastig. En de beide meisjes snelden weg.
Vol ontroering bleef Mevrouw Mathéo wachten
totdat eindelijk Lily aan de huisdeur kwamgoed
vastgehouden door Toosje en Pietje.
«0, je moét komen, Lily", gaf Toosje als iets on
herroepelijks te verstaan en trok haar het huis binnen.
«0 juffrouw Winfried", sprak Wouters moeder,
«heeft U even tijd om boven te komen? Ik zou U zoo
