45
in Lily een plotselinge vrees voor een ontmoeting met
Wouter. Weg, weg uit het huis, dat slechts drong
nu in haar met jagende kracht. En 't liefst had zij
dat hij nooit zou weten, wat zoo pas was gebeurd.
»Ik heb een klein verzoekje aan u, Mevrouw",
sprak zij lief-smeekend. «Laat Wouter nooit weten,
dat ik hier geweest ben. Wij hebben elkaar nog niets
gezegd", bekende zij blozend. »U mag niet 't minste
laten merken, dat ik met u gesproken heb en wat
ik aan u heb toevertrouwd. U wil doen wat ik
vraag, nietwaar?
«Ik zal niets laten merken, Lily," antwoordde Me
vrouw Mathéo, fijn meevoelende met de schuchlerreine
ziel van het meisje.
«O, verbeeld u', dat hij nu plotseling thuiskwam,"
riep zij in angstige gejaagdheid. »0, ik had hier niet
mogen komen
«Maar hij komt niet thuis voor achten, mijn kind",
stelde Mevrouw haar gerust, «nee, ga nu nog niet
weg, Lily."
Op dit oogenbiik kwamen Pietje, Toosje en Kareltje
even om de deur kijken.
«Kareltje wil er met alle geweld in, Ma!" kondigde
Toosje aan.
«Laat 'm maar binnen, Toossprak Mevrouw.
«Dit is nu de jongste van het gezin, Lily."
Het kleine kereltje trad bedeesd binnen, verlegen
glimlachend naar zijn zusjes en zijn moeder.
Doch Lily nam hem in de armen en kuste het ventje
op het mollig kindergezichtje, nog voor Kareltje zich
goed bewust was van wat met 'm gebeurde.
