46
«Kleine lieveling, ik heb je al meer gezien. Maar
toen kon ik hem niet zoo heerlijk afzoenen als nu,
Mevrouw. Wel, hoe is je dat bevallen, Kareltje
terwijl ze hem weer op den grond zette.
«Nog eens", vleide het ventje, geheel vertrouwelijk
geworden.
«Met alle plezier, kleine man", en nog eens pakte
zij hem recht hartelijk, terwijl ook zij nu een kinder
lijken kus ontving.
Met een glimlach van stille moedervreugde keek
Mevrouw Mathéo naar het verrukkelijk tooneeltje,
waarvan al het aantrekkelijke ook op de gezichtjes
van Pietje en Toosje zijn afspiegeling vond.
»Wat kan je al heerlijk zoenen, Kareltje".
«Maar je bent ook zoo mooi", sprak het knaapjein
kinderlijke bewondering voor haar.
«Hoort u wat een galanterie alMevrouw wendde
Lily zich in verwarring tot de moeder.
«0 het kan niet oprechter gemeend zijn, Lily",
antwoordde Mevrouw.
«Zeg eens Kareltje, waarom kijk je mij zoo aan",
vroeg Lily aan het ventje, dat haar ernstig bleef
aanstaren.
«Wouter geeft mij altijd veel langere zoenen", was
het antwoord.
«0, maar misschien lang niet zooveel tegelijkwel
«Nee, altijd maar één beaamde Karelte ernstig.
«0 ja, Toosje en Pietje, jullie mogen er niets van
vertellen aan Wouter, hoor, dat ik hier geweest ben
«Nee, Lily, we zullen niets zeggen", was het vast
gegeven antwoord der twee meisjes.
