72
Hun afscheid was heel eenvoudigze zouden elkaar
af en toe een paar ansichten sturen en aan elkander
denken.
En werkelijk hij dacht aan haar.
't Gebeurde 's avonds somsdat hij op eens haar
gezichtje voor zich zag, wanneer hij in z'n kille, onge
zellige hotelkamer terugkeerde na een dag doorgebracht
te hebben in al die drukke oppervlakkigheden van een
Haagsch leventje.
Ze lag nu al lang in bed op haar heel eenvoudig
kamertje en 't was hem of hij haar bleek, fijn ge
zichtje zoo wonderlijk zag uitkomen tusschen de zwarte
haren.
Arm vriendinneke Zij had nog nooit café-glacé of
glace a la vanille geproefdzij had zelfs geen eenvoudig
ideetje van al die groote wereld-amusementenzij was
nooit verder geweest dan de stille provinciestadhaar
leven concentreerde zich in een droevig-stemmende
monotonie tot haar atelier, een paar winkelstraten en
de rommelige huiskamer. En toch arm vriendinneke
Nee, waarachtig haar leventje was toch van een
onbewust geluk, van een kalme, gemoedelijke tevre
denheid, die hem weemoedig stemde als iets, waarmee
hij voor altoos afgerekend had en dat hij naast zich
nu zoo tevreden zag voortleven.
Zoo was zijn leven helaas nooit geweest
En 't stemde hem weer zoo rustig, nu hij er aan
dacht, dat, over enkele dagen, dat eenvoudige meis
jeszieltje weer zou ademhalen, onmerkbaar bijna,
onverstoorbaar kalmnaast hem en dat er mogelijk
iets van die droomerige fluïde zou overgaan in zijn
bestaan.
