$3
nooit had hij haar nog losgelaten, als hij het lot zag
twijfelen tegenover hem, haar grooten gunsteling: hij
wierp zn hemelsblauwe dragonders, z'n donkere vol-
tigeurs, z'n juichende infanterie in haar schoot
maar zelfs al was dat nog niet genoeg voor die be
bloede veeleischende handenz'n garde gaf hij nooit
Ze was met hem getrokken door al die schitterende
zegejaren en was een wondere liefde geworden in die
koude, onbegrepen ziel, die niets had liefgehad en
gekoesterd als z'n dolle heerschzuchten z'n keizers-
droomen.
Nu moest ze het lot van haar keizer beslissen
Daar was een oogenblik stilte toen de oude garde
aanrukte, het geweer in den arm, zonder één enkel
schot te lossentegen den rooden vijandgindsop
het plateau Mont Sint Jean.
Daar was een kort oogenblik van volkomen stilte,
want nu ging het gebeuren. En er kwam iets zonder
lings over het slagveldtoen die zwijgende massa
naderschoof; er ging een gevoel van stille ontzetting
langs de roode soldaten achter de kanonnen op den
plateaurand ze bleven een oogenblik wezenloos, toen
ze dat ongeziene, dat zwijgende zagen naderkomen,
steeds nader Eén kort oogenblik maartoen
knalden en knetterden de schoten weer en de oude
garde verdween in een nevel
In dien witten wijden nevel is ze ondergegaan.
Ze hebben gevochten als duivels rondom hun adelaar,
ze hebben gevochten voor dien somberen kleinen man
die ze hadden omhooggeheven op hun bajonetten, ze
hebben gehuild, gevloekt, geworsteld, het onmenschelijke
gedaan maar 't ging niet meer.
