101
Och, eigenlijk hoefde het niet. Hijde lieveling van
je meisjesjarende teerste herinnering van je jonge
hart was zelf al getrouwd. Heel koud en koel had
hij het je maanden geleden geschreven.
En grootvader hield van je, jij was zijn liefde.
En omdat je wist, dat het volmaakte nooit meer
komen zoudat het opperste geluk je had aangeraakt
en voorgoed aan je voorbij was gegaandaarom ben
je toen grootvader's vrouw geworden.
Ongelukkig was je niet, hij heeft je gegeven, wat
je verlangen kon een onbezorgd, prettig huiselijk leven.
En toen je kinderen kwamen, toen geloofde je weer
aan het geluk en dat poppige wereldje rondom je
werd je alles.
Kalm is je leven verder gegledenonmerkbaar haast
kwamen en gingen de jarenonmerkbaar haast werd
je oud.
Slechts als je plotseling die bekende walsmaten weer
hoorde spelendan kwam de droom van de meisjes
jaren terug en verscheurde het eenvormige gordijn
dat zich langzaam-aan geweven had rondom je vrou
wenleven.
Dan zag je niets meer als die fonkelzwarte oogen
en die blikkerend witte tandendie langeslanke ge
stalte Nu ben je oud, grootmoeder, heel oud al.
Je haren zijn grijs en je gezicht is gerimpeld. Je
leeft eenzaam bij je dochter en je kleinkinderen je
laatste jaren af, zooals een oude vrouw kan doendie
het leven gegeven heeft, wat het leven haar vroeg en
die rustig wacht op den dood.
En nu plotseling klinkt daar weer die oude wals
Nooit heb je hem weergezienhij is lang geleden ge-
