KLAPROOS.
Ze laat haar roode bladen
In 't golvend-gele graan
Als brandend heete passie
In gouden wereld staan.
Ilaar teere stengel trilt als
In woest verlangens wee.
Haar roode hart van vlammen
Straalt in een gouden zee.
Ze is als een Bacchante
In gouden overvloed,
Haar wuivende gewaden
Hebben de kleur van bloed.
Ze leeft in enk'le dagen
Haar woeste leven af.
Dan wordt die gouden wereld
Haar altoos ruischend graf.
Dan knakt haar dunne stengel,
Verbleekt haar passie rood
Verrimpelen haar blaren.
Sterft ze heur stillen dood.
2. '06.
