EEN LIEDJE
VOOR
JAN FUSELIER.
Als Jan Fuselier naar de Oost toegaat,
Dan zoent ie z'n moertje g'n dag,
Dan pakt ie z'n spullen en neemt ie een pruim,
Maar er grijnst toch een traan in z'n lach.
Maar Jan Fuselier is een vent van stavast
En niet voor een kleintje vervaard;
En, och, dat ie huilt, als ie weggaat van huis,
Nou, dat ligt zoo in Jantje z'n aard.
Als Jan Fuselier naar de sloebers toegaat,
Dan is ie waarachtig niet bang,
Hij doet als een duivel en vecht als een held
Want daar houdt een rond Jantje wel van.
Als Jan Fuselier dan het ridderkruis krijgt,
Dan speelt rond z'n knevel z'n lach,
En diep in z'n hart, zóó dat niemand het ziet,
Daar zoent ie z'n moertje g'n dag.
