u
Dat hadden hun harten verteld! Ze konden wachten,
omdat hun leven stil en eentonig vergleedomdat
hun heele leven toch één lang wachten was op het
stille plaatsje onder de bruine bloemetjes
lederen avond zitten ze samen onder den ouden
berk. Stil en peinzend, krom van den zwaren arbeid.
Ze zijn al niet jong meer, maar als de lieve naam
klinkt uit één van die mondenis er zomer in hun
oogendan leven ze op. Ze vragen niet meer aan
het konijn en den nachtegaal en den leeuwerik of ze
heideprinsesje gezien hebben! En of ze komt.
Ze weten het immers zoo zeker, dat ze komen zal!
En ze wachten
28.6/07.
Lux.
